Świat Boga. 2.

Kontynuując temat ostatniego wpisu myślę sobie, że - jeszcze bardziej niż przez przestrzeń kościoła - Bóg wprowadza nas do swojego świata przez Liturgię.

Dzisiejsza Uroczystość Wszystkich Świętych ukazuje nam Boga Wspólnotę – Ojca, Syna i Ducha - do której każdy człowiek został na chrzcie zaproszony. Każda Liturgia jest wydarzeniem wspólnotowym, i choć czasem o tym zapominam, gdy mówimy brewiarz, czy uczestniczymy w Eucharystii, Niebo się otwiera i wszyscy tam mieszkający zapraszają nas do wspólnej modlitwy.



I znowu bardzo często my chcemy Ich – Najświętszego i Świętych – uczyć swoich zwyczajów. Weźmy taki śpiew podczas Liturgii. Niestety jest wiele piosenek i pieśni religijnych pisanych wg kanonu pop lub disco. A przecież Kościół od wieków naucza, że muzyka sakralna ma wskazywać na Sacrum czyli świętość. Źródłem świętości (hebr. kadosz - święty, oddzielony objaśnia się często jako inny) jest inność Bożego świata i samego Boga. W tym kontekście już mnie nie dziwi, a nawet uspokaja, inność chorału gregoriańskiego, wskazywanego przecież w liturgii rzymskiej,  jako uprzywilejowany rodzaj muzyki sakralne (por. Konstytucja o liturgii świętej, 116).

Wniosek z tego jest prosty: jeśli w naszej/Jego Liturgii będzie królowało „mi się podoba” to stracimy kolejną szansę upodabniania się do Niego – Najświętszego Świętych.

s. Aleksandra