Jezus jest Królem

W naszym domu pusto, chociaż (albo ponieważ) to nasza uroczystość patronalna. Dziś, w wigilię Uroczystości Chrystusa Króla, kolejne siostry – Agnieszka i Monika – złożą/złożyły śluby wieczyste i tym samym zostaną już ostatecznie, nieodwołalnie włączone do wspólnoty. Jesteśmy zatem z nimi: kto może – ciałem i duchem, kto nie – samą modlitwą.

Tę uroczystość kończącą rok liturgiczny przeżywamy w naszej wspólnocie jako pewnego rodzaju podsumowanie naszych indywidualnych spotkań z Panem. Każdej z nas (sądzę, że dotyczy to w ogóle każdego człowieka) Chrystus objawia się w jakiś szczególny sposób. Każda w swojej znajomości z Nim znajduje inne akcenty. W momencie profesji wieczystej ta wyjątkowość krystalizuje się w postaci dodatku do imienia zwanego predykatem. Zatem każde śluby wieczyste to kolejne objawienie tego, jak Chrystus jest obecny w życiu człowieka. Tajemnica Jego królowania nad światem zawiera w sobie wszystkie nasze osobiste historie. Historię Jego królowania w życiu każdej z nas.

Jan Styka, Chrystus w koronie cierniowej

Jakiego Chrystusa przedstawiają nam nasze siostry? 

Kontemplujemy Go wspólnie w tajemnicy Bożego Grobu: w niesamowitym momencie zetknięcia się życia i śmierci. Uwielbiamy w dynamizmie zmartwychwstania w wielkanocny poranek. Spotykamy Go jako Kapłana i jako Baranka Paschalnego. On jest Emmanuelem – Bogiem z nami bardziej niż moglibyśmy zamarzyć. Arcykapłanem zasiadającym po prawicy Boga, Zbawicielem i Sługą Pańskim. Jest Tym, który w poszukiwaniu człowieka zstępuje do otchłani, i Tym, który odbiera chwałę wywyższony na Krzyżu. Jest Uwielbionym Panem i Miłością Prawdziwą odsłaniającą się naszym biednym sercom. Jest Królem pełnym łagodności i pokory. Wcielonym Słowem Ojca i wciąż nieprzeniknioną Tajemnicą. Jest Człowiekiem jaśniejącym chwałą nieba. Prowadzi nas jako Dobry Pasterz i przemienia w Siebie dając się jako Eucharystia. Panuje nad życiem i udziela go nam w swoim miłosierdziu. Jest Bratem w zwyczajności nazaretańskiego życia. Jest Miłością. Jest Panem.

„To zaś królestwo Boże, które jest w nas, w miarę naszego ustawicznego postępu osiągnie doskonałość, gdy się wypełnią słowa Apostoła, że Chrystus, pokonawszy wszystkich swoich nieprzyjaciół, przekaże "królowanie Bogu i Ojcu, aby Bóg był wszystkim we wszystkich". Dlatego modląc się nieustannie z przebóstwionym dzięki Słowu sercem, mówmy do Ojca naszego, który jest w niebie: "Święć się imię Twoje, przyjdź królestwo Twoje". (Orygenes)

Neoprofeski roku 2012 przy relikwiach św. Jadwigi Królowej.
Katedra wawelska.

A w Nieszporach tak się dziś modlimy:

Tobie, Jezu, który rządzisz
Przez swą miłość całym światem,
Niechaj będzie wieczna chwała
Z Ojcem i Najświętszym Duchem. Amen.

s. Monika od Niebieskiego Baranka