Ostatnią częścią Wigilii Paschalnej, którą pragnę omówić, jest Liturgia chrzcielna. Chociaż w większości parafii nie ma przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrztu, bierzmowania i Eucharystii, to wszyscy wierzący ponawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne.
W tym jubileuszowym roku przyjęcia chrztu przez Polskę, nadarza się możliwość do osobistego odnowienia przyrzeczeń chrzcielnych, do odkrycia swojej tożsamości dzieci Bożych, do czerpania ze źródła chrztu darów nowego życia.
Czego się wyrzekam? Wyrzekam się grzechu, wszystkiego co prowadzi do zła. Wyrzekam się szatana, to znaczy wyrzekam się wszelkiego bałwochwalstwa w moim życiu. Szatan chce zająć miejsce Boga w naszym życiu. Pokazuje nam pozór szczęścia. Każdy z nas ma ten pozór szczęścia, który zasłania mu Boga, zasłania Mu prawdziwe szczęście. Trzeba zapytać samego siebie: Co przysłania mi Boga życia, co odbiera mi Boga zmartwychwstania? Kiedy wyrzekam się tego, co zasłania mi Boga, kiedy wyrzekam się tego, co zajmuje moje serce i zabiera mi prawdziwe życie, co nie pozwala mi powstać z Chrystusem z martwych, wtedy mogę wybrać Boga na Pana swojego życia. Dopiero po odrzuceniu szatana i jego działań, po odrzuceniu rzeczywistości, która wiąże nas, pęta nasze serce, możemy wybrać Boga, wyznać wiarę w Boga. Uwierzyć w moc zmartwychwstania. W moc Boga, który mnie podnosi, nawet jeśli ciągle upadam. Dzięki tajemnicy sakramentu chrztu odsłania się przed nami miłosierdzie Boga, Jego wierność przymierzu, Jego nieustanna troska o moje życie. Kiedy wybiorę Boga jako Pana mego życia, wtedy On będzie mógł nieustannie mnie zradzać do życia w wolności. Abym podatna na działanie Ducha Świętego mogła przyjąć Miłość, aby ją rozdawać.
Kiedy kapłan chrzci dziecko, wypowiada formułę: „Ja ciebie chrzczę w Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Nie ma żadnego uroczystego "Amen", które potwierdza to, co się dokonało. Jeden z Ojców Kościoła tłumaczył, że ten brak końcowego "Amen" przy formule chrztu, pokazuje, że całe nasze życie ma być "Amen" mówionym Bogu. Całe życie ma być potwierdzeniem chrztu.
Triduum Paschalne daje dostęp do uczestniczenia w tajemnicy chrztu, nie tylko poprzez intelektualne rozważania, ale doświadczenie rzeczywistości, która jest obecna. I która staje się w naszym życiu. Nasze życie jest bowiem Liturgią, spotkaniem z Bogiem. Sakrament chrztu świętego otwiera moje oczy, abym mogła zobaczyć, że całe moje życie jest Liturgią Świętą, w której odsłania się w różnych tajemnicach sam Bóg.
 |
| Zmartwychwstanie, Fra Angelico, XV w. |
Fragment Ewangelii według świętego Marka (por. Mk 16, 1-8) mówiący o kobietach, które wczesnym rankiem przyszły do grobu Chrystusa, aby namaścić Jego ciało, ukazuje nową rzeczywistość. Zatrzymajmy się na spojrzeniach tych kobiet, na tym co zobaczyły.
Kobiety przychodzą „wczesnym rankiem” (w. 2), co pokazuje początek czegoś nowego, a porzucenie starego. Wchodzą w światłość nowego dnia, kiedy „wschodzi słońce”. „Spojrzawszy, zauważają, że kamień od grobu został odsunięty” (w. 4). Użyty tu czasownik anablepo oznacza, że kobiety podniosły oczy patrząc ku górze, ponad siebie. One mogły spojrzeć ponad swój ból, przygnębienie, myśli, smutek. Następnie czasownik theoreo oznacza zauważenie, wpatrywanie się z uwagą. To zauważenie odsuniętego kamienia, prowadzi ich do przekroczenia tego, czego się spodziewały. „Weszły do grobu i ujrzały siedzącego młodzieńca, ubranego w białą szatę” (w. 5). Słowo ujrzeć eidon wyraża wniknięcie w widzenie. One głębiej widziały, przekroczyły zewnętrzną warstwę, docierając do istoty Prawdy, bo weszły do pustego grobu. Następnie anioł ogłosił im, że „Chrystus został podniesiony, nie ma Go tu” (w. 6). I posłał je, aby głosiły Piotrowi i uczniom, że „podąża przed nimi do Galilei, tam Go zobaczą” (w. 7). Zobaczyć, obschestre, oznacza, że kobiety otrzymały zdolność nowego widzenia.
Bóg podnosi nasz wzrok ku górze, ponad siebie. On wyprowadza nas ponad to, czego się spodziewamy w naszym życiu, abyśmy mogli dotrzeć swym wzrokiem wiary do widzenia istoty Prawdy. Abyśmy pomimo doświadczanej kruchości naszego życia, byli otwarci na moc działającego Ducha. Każdy z nas otrzymał zdolność nowego widzenia, dzięki darze chrztu świętego.
s. Monika od Jezusa Chleba Życia
Brak komentarzy:
Prześlij komentarz