Pamiętam jego notes... [wspomnienie]

Wzniosłe tematy zostawię na inną okoliczność, a teraz taki odblask codzienności, z dawnych lat, osiemdziesiątych i dziewięćdziesiątych, kiedy Ksiądz Profesor i Rektor kościoła, a potem także Papieskiej Akademii Teologicznej w Krakowie, był bardzo aktywny, a może lepiej powiedzieć: widzialnie i autentycznie, z pasją i odpowiedzialnością oddany wszystkim i wszystkiemu, co odczytywał jako zamysł Pana.

Dzień odejścia naszego Ojca

Imieniny Ojca

Ks. bp Wacław Świerzawski
w lipcu 2017 roku.

Dziś w Kościele wspomina się św. Wacława, męczennika, patrona naszego Ojca Założyciela, Księdza Biskupa Wacława Świerzawskiego. W ostatnich tygodniach jego stan zdrowia uległ znacznemu pogorszeniu, dlatego obecnie otoczony jest intensywną opieką medyczną w Szpitalu Ducha Świętego w Sandomierzu. Prosimy o modlitwę w jego intencji.

Ponieważ od trzynastu lat Ojciec mieszka z nami w klasztorze w Zawichoście, pragniemy podzielić się kilkoma fotografiami z tego etapu jego życia.

Odnowienie ślubów

Po zakończeniu rekolekcji zakonnych, 28 sierpnia, we wspomnienie św. Augustyna, uczestniczyłyśmy w uroczystej Eucharystii, podczas której siostry juniorystki odnowiły na kolejny rok śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. Mszy świętej przewodniczył ks. Jacek Beksiński. Śluby sióstr przyjęła Przełożona generalna naszego zgromadzenia, s. Marzena Władowska.

Pierwszy raz na pielgrzymce [świadectwo]

Przeżycia z pierwszej pielgrzymki są szalenie istotne, bo to one zadecydują o tym, czy ktoś wybierze się jeszcze na pątniczy szlak albo tego eksperymentu już nigdy nie powtórzy. To pierwsze doświadczenie jest wypadkową indywidualnych odczuć, darów lub niedostatków wspólnoty wędrującego Kościoła oraz łaski Pana Boga, która się nie spóźnia. 

Poniższy zapis wrażeń "nowicjuszki" pielgrzymkowej to coś więcej niż świadectwo przebytej razem drogi ku Pani Jasnogórskiej.

KS. MARCIN SIEWRUK/FOTO GOŚĆ

Zderzenie z asfaltem

Porównując oczekiwania z rzeczywistością można powiedzieć, że pierwszy dzień pielgrzymki to było zderzenie nie ze ścianą, ale z asfaltem. Dla mnie Ogólnopolska Piesza Pielgrzymka Nauczycieli i Wychowawców zaczęła się już 31 lipca rano, kiedy z wypchaną po brzegi walizką ruszyłam z południowej Polski (z przesiadką we Wrocławiu) do Zielonej Góry. Pocieszałam się, że po męczącej podróży będzie lepiej. Wiedziałam, że w pielgrzymkę wpisane są wyrzeczenia, więc spodziewałam się, że będzie ciężko, ale nie aż tak!

LEKCJA ŻYCIA [wywiad]

“Rozmawiaj z rodzicami, z osobami starszymi, ale zwłaszcza rozmawiaj z dziadkami. Pytajcie ich, bo oni są mądrością narodu – tak prosił 31 VII 2016 r. papież Franciszek na spotkaniu z wolontariuszami Światowych Dni Młodzieży w TAURON Arena w Krakowie – Jeśli chcesz być nadzieją przyszłości, musisz przejąć pochodnię od swojego dziadka i babci”. 

To zadanie jest lekcją do odrobienia przez nas wszystkich, bo dziadkowie są nosicielami wartości, obecnie deficytowych, których potrzebuje nie tylko młode pokolenie, ale współczesny świat. A ponieważ ludzie starsi nie nadążają za zdobyczami nauki, więc ich nie widać i nie słychać na Twitterach, Facebookach czy smartfonach, a przecież są mądrzy i doświadczeni, mogliby służyć wiedzą i być przewodnikami. Następnie przychodzi taki czas, że odchodzą do Pana Boga, a my pozostajemy z pytaniami, których nie było kiedy zadać. A życie bez odpowiedzi czasami bywa trudne. 

Stąd ten wywiad, który przeprowadziłam z s. Danutą, najstarszą siostrą (75 lat) w naszym Zgromadzeniu. Padające w nim pytania i odpowiedzi mogą pomóc w naszych rozmowach ze starszymi ludźmi, o które prosił sam papież.

Jakie wartości uważa Siostra za najważniejsze w życiu i jakie się sprawdziły? Czy da się to ująć w jakąś dewizę?

Wyprawa Ojca do katedry

Nasz Ojciec, emerytowany biskup sandomierski, od dawna pragnął ponownie odwiedzić katedrę, w której 25 lat temu otrzymał święcenia biskupie, a następnie przez lata nauczał i sprawował sakramenty. Dziś wreszcie jego kondycja umożliwiła zorganizowanie wyprawy.

Jubileusz Ojca

Nasz Ojciec Założyciel, bp Wacław Świerzawski, obchodził w tych dniach srebrny jubileusz sakry. Święcenia biskupie przyjął 28 kwietnia 1992 roku i tego dnia objął urząd ordynariusza diecezji sandomierskiej.

28 kwietnia 1992 roku, katedra sandomierska, święcenia biskupie ks. Wacława Świerzawskiego

Wiara czyni cuda. Misterium Męki Pańskiej. Zdjęcia

Tym, którzy nie mogli a chcieliby zasmakować odrobinę w dziele stworzonym przez uczniów szkoły w Zawichoście pod przewodnictwem s. Alicji Rutkowskiej, prezentujemy kilka zdjęć ze szkolnego spektaklu. Bohaterki pierwszego planu to Sara i Rut, dzieci pobłogosławione przez Jezusa, gdy jako nauczyciel przemierzał Ziemię Świętą. Teraz towarzyszą Mu na drodze Krzyżowej.

Piękne i prawdziwe

Oczekiwania

Od teatru widz oczekuje dwóch rzeczy: albo dobrej rozrywki, albo postawienia głębokich pytań związanych z najważniejszymi sprawami w życiu. Spektakl „Wiara czyni cuda”, oparty na ciekawym scenariuszu Marcina Kobierskiego, wpisuje się w tradycję Misterium Męki Pańskiej… widzianej oczyma dzieci. Przedstawienie mówi nam, że spotkania z Jezusem nigdy nie są czymś obojętnym. Trzeba zająć stanowisko. Tylko jakie? Może żydowskiej dziewczyny, która doświadcza mocy wiary, bo ufnie zawierzyła swe prośby Jezusowi, dobremu Nauczycielowi. A może bliższa będzie nam postawa Maryi, Weroniki czy Szymona z Cyreny lub niewiast spieszących do grobu, by namaścić ciało Pana, czyli tych, którzy trwali przy Chrystusie mimo wszystko, cierpiąc do końca. Nagrodą za wytrwałość okazuje się doświadczenie cudu zmartwychwstania. Ktoś może utożsamić się z Piotrem, który w skrusze serca całą nadzieję złożył w miłosierdziu Bożym. Piłat, żołnierz czy Judasz również mogą być dla nas lusterkiem, w którym odbijają się i nasze zachowania (lęk, agresja, zdrada). Tak naprawdę w sztuce szukamy tego, co pozwala nam siebie i świat lepiej zrozumieć.

Wydobywanie

Teatr wydobywa z człowieka to, co najgłębsze, ponieważ jest formą uczestnictwa. Twierdzenie to jest prawdziwe tak w stosunku do aktorów, jak i wobec odbiorców. Teatr sprawia , że ludzie się angażują. Młodzi aktorzy zostali powołani prosto z ław szkolnych. Niektórzy z nich wcześniej nie mieli żadnego doświadczenia scenicznego, a potrafią dać z siebie wszystko. Amatorom jest o tyle trudniej, że ich gra w przedstawieniu to nie proces, w którym mieliby warunki na stopniowy rozwój własny (na przykład z roku na rok doskonaląc swe umiejętności). Nasi aktorzy spotykają się przy realizacji jednego spektaklu i bywa, że muszą się zmierzyć z różnymi wyzwaniami, jak choćby przełamanie barier nieśmiałości czy pogodzenia się z różnymi niedoróbkami. Nie chodzi przecież o perfekcyjną reżyserię czy aktorstwo, ale ofiarowany innym wysiłek, za którym stoi trud wielu prób, oraz otwartość na podzielenie się swoim światem przeżyć wewnętrznych, związanych z odgrywaną rolą. Tak już jest, że emocje, które wyzwala teatr, zostawiają niezatarty ślad w tym, kto gra, oraz w tym, kto ogląda.

Gorzkie żale przybywajcie

Przed nami czas Wielkiego Postu. Nie trzeba przekonywać o jego znaczeniu i pięknie, ponieważ to właśnie nabożeństwa tego okresu liturgicznego do dziś są najczęściej uczęszczane.

Historia Wielkiego Postu w strukturze podobnej do dzisiejszej jest znana od IV w. Wcześniej główne myśli tego czasu: powrót do sakramentu chrztu i pokuta, nie były konieczne do przypominania, czas prześladowań w Kościele pierwszych wieków sam zmuszał wierzących do czytelnych postaw.

Oblicza Nowicjatu: KUŹNIA

Kuźnia to miejsce, gdzie metalom nadaje się odpowiedni kształt, by stały się przydatne.

Piec rozpala się do temperatury 1300°C. Kowal wkłada bezkształtny kawałek metalu w ogień, by go rozgrzać. Następnie wyjmuje i zaczyna formować uderzając młotem, gnie, wykręca i znów uderza, po czym kolejny raz wkłada do pieca. Sednem pracy jest utrzymanie temperatury metalu oraz równomierne, z tą samą siłą uderzanie w to samo miejsce. Kluczem do sukcesu jest wytrwałe i monotonne powtarzanie tych czynności.

PIĘKNO PEŁNE TREŚCI. Hugo van der Goes "Adoracja Dzieciątka"

MSZA ANIELSKA

W uroczystość Bożego Narodzenia są celebrowane trzy Msze święte: w nocy, o świcie i w dzień. W dawnej symbolice Kościoła każda z tych liturgii bożonarodzeniowych, starannie opracowana przez papieża Grzegorza Wielkiego (zm. 604 r), miała swoją nazwę. Zależała ona od przesłań użytych w niej tekstów biblijnych. Tak więc mamy Mszę anielską, pasterską i królewską.