Święta jak Święta...

Kochani, 
dziękujemy za pamięć, życzenia, modlitwę i wszelkie dobro, jakiego doświadczamy z Waszej strony. Wreszcie także i my śpieszymy z życzeniami świątecznymi.
Skoro zatem Zbawiciel przyszedł na świat, życzymy sobie i Wam, abyśmy jeszcze w tym trwającym okresie Narodzenia Pańskiego dostąpili łaski, jaka była udziałem starca Symeona:

Moje oczy ujrzały Twoje zbawienie. (Łk 2,30)

Niech Pan błogosławi i strzeże Was przez wszystkie dni. 

siostry jadwiżanki wawelskie

Symbole na cmentarzu św. Leonarda: KRZYŻ.

Krzyż jest wpisany w cmentarz, który jest szczególnie uprzywilejowanym dla niego miejscem. Krzyż wyznacza jego centrum, widnieje na grobach. Jest znakiem zwycięstwa i zbawienia. Przypomina, że Chrystus przez mękę i śmierć na drzewie krzyża swoją śmiercią pokonał śmierć naszą. Zatriumfował nad złem i szatanem. Odtąd śmierć i cierpienie nie są ostatecznym wymiarem ludzkiego życia, lecz nowe życie w chwale zmartwychwstania.

Symbole na cmentarzu św. Leonarda. Zapowiedź.

„Zmarli żyją tak długo, jak długo żywa jest pamięć o nich”. Dbałość o wygląd zewnętrzny cmentarza świadczyłaby o prawdzie tego powiedzenia. Z perspektywy wiary cmentarz jest zapisem rzeczywistości o wiele głębszej, przekraczającej wymiar ludzkiej pamięci, dzięki Chrystusowi, który „groby pobielił nadzieją”.

Pan Tańca

Niedawno uczestniczyłyśmy w ważnym wydarzeniu: nasza siostra Ewelina złożyła śluby wieczyste. Reportażowe zdjęcia z tego wydarzenia, jak i z następnego dnia, można obejrzeć na stronie jadwizanki.pl.

My natomiast zapraszamy do wspólnego śpiewania :-)

Trójca

Przyszło mi kiedyś do głowy (chyba bardziej do serca), że nie ma nic wspanialszego niż to, co jest pomiędzy Ojcem i Synem. Ich wzajemne spojrzenie pełne podziwu. Całkowite poznanie tego drugiego i radość, że jest dobry. Fascynująca, tętniąca życiem relacja, tak głęboka, że jest Bogiem – Duchem Świętym.

Świat Boga. 2.

Kontynuując temat ostatniego wpisu myślę sobie, że - jeszcze bardziej niż przez przestrzeń kościoła - Bóg wprowadza nas do swojego świata przez Liturgię.

Dzisiejsza Uroczystość Wszystkich Świętych ukazuje nam Boga Wspólnotę – Ojca, Syna i Ducha - do której każdy człowiek został na chrzcie zaproszony. Każda Liturgia jest wydarzeniem wspólnotowym, i choć czasem o tym zapominam, gdy mówimy brewiarz, czy uczestniczymy w Eucharystii, Niebo się otwiera i wszyscy tam mieszkający zapraszają nas do wspólnej modlitwy.

Świat Boga

Od jakiegoś czasu mam w głowie ciekawą myśl i choć trudno mi ją  ubrać w słowa, dzisiejsza Uroczystość zachęca mnie jednak do spróbowania…

Ostatnia niedziela października, czyli dziś, jest w wielu kościołach świętem ich poświęcenia. Poświęcić coś to, często, oddać, choćby się nam przydało. I tak oddajemy Panu Bogu konkretne budynki, bo - jak mówi nam Pismo Święte - On zapragnął zamieszkać pomiędzy nami (por. J 1,14). Lubię myśleć  sobie, gdy idę do kościoła, że Bóg zaprasza mnie do swojego świata. W Jego świecie panują inne zwyczaje niż w moim. Czas i wieczność spotykają się ze sobą. Jego świat jest pełen symboli, które wskazują rzeczywistość duchową, widzialną tyko oczyma wiary.

O chrzcie w wieku dorosłym słów kilka

Często słyszy  się o osobach, które demonstracyjnie opuszczają Kościół. „Apostata”, czyli człowiek, który w wieku dorosłym na własne życzenie wypisał się z Kościoła, to słówko ostatnio bardzo modne. Rzadko natomiast mówi się o tym, że są tacy dorośli, którzy świadomie podejmują drogę wejścia do Kościoła przez decyzję przyjęcia sakramentów inicjacji chrześcijańskiej (czyli chrztu, bierzmowania i Eucharystii). Dziś więc trochę o nich.

Kościół św. Jana Chrzciciela w Zawichoście.

Zasłyszane

Wczoraj byłam na zaległej kawie imieninowej. Rozmowa zeszła na Ewangelię z dnia (por. Łk 17, 5-10), w której uczniowie proszą Jezusa, by przymnożył im wiary. Nie zwróciłam nigdy uwagi, w jakim kontekście jest wypowiedziana ta prośba. Otóż chwilę wcześniej jest mowa o zgorszeniu, upomnieniu braterskim i przebaczeniu. To wobec tych wyzwań uczniowie mówią do Jezusa: nasza wiara jest za mała, daj więcej.

Imieniny Ojca

Jutro, 28 września, obchodzi imieniny nieco ukryty mieszkaniec klasztoru zawichojskiego: nasz Ojciec Założyciel bp Wacław Świerzawski. Po wielu latach ofiarnej (bo ukochanej przez niego) posługi kapłańskiej a następnie biskupiej powołany został do - chyba najtrudniejszej z możliwych - posługi cierpienia. Od dwunastu lat mieszka w Zawichoście doświadczając coraz mocniej własnej kruchości.

Już dziś odwiedzili Ojca członkowie założonej przez niego Wspólnoty Kapłanów Chrystusa Paschalnego.

Pierwsze śluby

Dziś, we wspomnienie Matki Bożej Bolesnej, podczas Mszy świętej sprawowanej w kościele św. Jana Chrzciciela s. Magdalena i s Katarzyna po raz pierwszy złożyły zakonne śluby czystości, ubóstwa i posłuszeństwa. W uroczystości wzięli udział bliscy naszych neoprofesek.

Obłóczyny Karoliny

W tych dniach nowicjat przeżywa kilka istotnych zmian:

1. Dziś, w święto Podwyższenia Krzyża, nowicjat rozpoczęła s. Karolina. Zgodnie z obrzędem otrzymała habit, sznur, medalik z Matką Bożą oraz pelerynę w kolorze białym - w odróżnieniu od brązowych, których używają profeski. Nieszporom przewodniczył o. Konrad Małys OSB.

Rekolekcje

W ostatnich dniach trzydzieści trzy nasze siostry zebrały się w Zawichoście, by przeżyć doroczne rekolekcje zakonne. Prowadził je dla nas o. Szymon Hiżycki OSB.

W ostatnim dniu rekolekcji nasza s. Ewelina odnowiła śluby ubóstwa, czystości i posłuszeństwa.

Siostra "przedwieczna"

"Przedwieczne" - tak z przymrużeniem oka mawiamy o siostrach w ostatnim etapie junioratu, zbliżających się do ślubów wieczystych.

Światłe oczy wiary. Cz. II: Realność Niewidzialnego

Ewangelista Łukasz notuje:

„A gdy oni rozmawiali o tym (co spotkało dwóch uczniów w Emaus), On stanął pośród nich i rzekł do nich: «Pokój wam!». Zatrwożonym i wylękłym zdawało się, że widzą ducha” (Łk 24, 36).

Jezusa spotka się tam, gdzie jesteśmy razem, gdzie są zgromadzeni Jego uczniowie (pamiętamy: „gdzie są dwaj, trzej zgromadzeni w imię Moje, tam jestem”: Mt 18, 19).

Światłe oczy wiary. Cz. I: Emaus

Zmartwychwstanie spowodowało ruch: od grobu, ale i ucieczki z Jerozolimy. Św. Łukasz tak opisuje drogę dwóch uczniów, którzy stwierdzili, że skoro wszystko się skończyło, trzeba wracać do siebie (por. Łk 24, 13nn). Szli zawiedzeni swoimi oczekiwaniami mesjańskimi w stosunku do Jezusa.

Na marginesie, zapamiętajmy, że uczeń to ten, który zawsze jest w drodze (!).

Idący z Jerozolimy do Emaus rozmawiają ze sobą o tym, co się stało z ich Mistrzem. Smutek zaciemnia im widzenie prawdy. Zrozumieją wydarzenie paschalne dopiero wtedy, gdy tajemniczy Podróżny przyłączy się do nich i zacznie objaśniać proroctwa mesjańskie. Paradoks tego spotkania polega na tym, że oni widzą Jezusa, ale nie wiedzą, że to Jezus.

Wiewiór. Wspomnienie.

Nasza wiewiórka wybrała już wolność. Tymczasem udostępniamy garść wspomnień z jej miesięcznego pobytu w klasztorze.

Wiara jest potwierdzona znakami

Boże pieczęcie 

Gdy Pan mówi, to prawdziwość swoich słów potwierdza znakami. Cuda, będące znakami Bożej mocy, są pieczęcią, które zaświadczają o prawdzie orędzia. Doświadczenie spotkania ze Zmartwychwstałym to doświadczenie spotkania z Tym, kto posyła. Jezus mówi uczniom o znakach, które będą im towarzyszyły:

„w imię moje złe duchy będą wyrzucać, nowymi językami mówić będą; węże brać będą do rąk, i jeśliby co zatrutego wypili, nie będzie im szkodzić” (Mk 17-18).

Wielki Jubileusz Chrztu

Pierwszy kościół powstał w Zawichoście prawdopodobnie w 906 roku. Około 1000 roku kościoły były już dwa. Przypuszcza się, że ewangelię przynieśli tu cyrylo-metodiańscy misjonarze ze wschodu i było to na długo przed chrztem Mieszka I. Dlatego właśnie to miejsce wybrano na centralne uroczystości diecezjalne związane z jubileuszem chrześcijaństwa.

Wiara jest wejściem w doświadczenie apostolskie

Zmartwychwstanie Chrystusa to najważniejsze wydarzenie w dziejach wszechświata. Gdyby Chrystus nie zmartwychwstał, nie byłoby Kościoła i nas w nim. „Próżna by była nasza wiara” (1 Kor 15, 4).

Jubileusz narodzin Polski w Chrystusie

Każdy jubileusz jest okazją do refleksji. To czas łaski, by podziękować za doświadczane dary i zastanowić się nad odpowiedzialnością za otrzymane dobro. 1050 lat temu Mieszko I przyjął chrzest ze swoim najbliższym otoczeniem. Tak jak swojego chrztu nie pamiętamy emocjonalnie, bo byliśmy rozkosznymi bobasami nieświadomymi świata i siebie, podobnie i chrztu naszej Ojczyzny. Ale realnie, w swoim życiu osobistym i społecznym, doświadczamy skutków tych doniosłych wydarzeń.

Wiewiórka

Od wczoraj mieszka u nas ta mała ruda.

13 hitów na 13.

1. Trzynastego wszystko zdarzyć się może.
Trzynastego świat w różowym kolorze.
Wiadomo.
A poza tym okres wielkanocny, rekreacja i urodziny s. Magdy. Dlatego na trzynastego kwietnia przetestowałyśmy specjalnie dla Was, Kochani, trzynaście hitów karaoke.

Ognisko

Z myślą o krewnych i znajomych nowicjuszek zamieszczamy kilka zdjęć z wczorajszej kolacji. Odbyła się ona w takiej oto scenerii:

Liturgia w Wielkim Tygodniu - plan

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Przyrzeczenia chrzcielne

Ostatnią częścią Wigilii Paschalnej, którą pragnę omówić, jest Liturgia chrzcielna. Chociaż w większości parafii nie ma przyjęcia sakramentów wtajemniczenia chrześcijańskiego: chrztu, bierzmowania i Eucharystii, to wszyscy wierzący ponawiają swoje przyrzeczenia chrzcielne.

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Światło i Słowo

W Wielką Sobotę oczekujemy na wieczorną Wigilię Paschalną po zachodzie słońca. Wigilia Paschalna jest świętowaniem Zmartwychwstania Pana. Przed południem idziemy do kościoła, aby zwyczajowo poświęcić koszyczek z potrawami na stół wielkanocny, które będziemy spożywać w Niedzielę Zmartwychwstania. Jednak jest to obrzęd drugorzędny w stosunku do pierwszoplanowych sakramentów paschalnych: chrztu z bierzmowaniem i Eucharystii. Ten posiłek wyraża po prostu świętowanie i przedłużenie radości Paschalnej. Kościół w Wielką Sobotę nie nakazuje postu, ale zachęca do niego w intencji wybranych, tych którzy w czasie Wigilii Paschalnej przyjmą sakramenty wtajemniczenia chrześcijańskiego.

Królewską Drogą na Święty Krzyż

Mieszkamy w województwie świętokrzyskim, którego nazwa pochodzi od jednego z najstarszych pasm górskich w Europie. Z kolei Góry Świętokrzyskie nazwę zawdzięczają relikwiom Świętego Krzyża, przechowywanym od siedmiuset lat w klasztorze na Łysej Górze, zwanej również po prostu Świętym Krzyżem.

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Woda i Światło

Z Liturgii Wielkiego Piątku wchodzimy w ciszę Wielkiej Soboty. Ona uczy nas pewnego odpoczynku, oczekiwania na zbawienie. Trwamy wraz z Chrystusem w grobie. W tajemnicy ciszy grobu umiera stary człowiek, a rodzi się nowy. Znaki, które ukazuje nam liturgia są rzeczywistością, która odnosi się do nas, rzeczywistością nie która była, ale która jest i staje się. Pod znakami sakramentalnym Bóg niewidzialną mocą dokonuje rzeczy niezwykłych.

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Zrodzeni z Krzyża

Katecheza została wygłoszona w kościele Karmelitów Bosych w Krakowie 28 lutego 2016 roku.

Nagranie jest dostępne na nowej stronie Jadwiżanek Wawelskich: KLIK.

Dzisiaj zajmiemy się Liturgią Wielkiego Piątku, która należy do Triduum Paschalnego. Trzeba podkreślić, że Liturgia Paschalna to jest jeden obrzęd, to jeden dzień rozciągnięty na trzy doby. Triduum Paschalne rozpoczyna się Wieczerzą Pańską w Wielki Czwartek, trwa przez Wielki Piątek i Wielką Sobotę, którą po Wigilii Paschalnej, wieńczy procesja rezurekcyjna tej samej nocy. Kończy się wieczorną modlitwą Kościoła, nieszporami, w Niedzielę Zmartwychwstania. W Wielki Piątek kościół sprawuje Liturgię Męki Pańskiej, w której czyta się Mękę naszego Pana Jezusa Chrystusa według świętego Jana.

Jest się z czego cieszyć

Niedziela tradycyjnie nazywana Laetare przyniosła nam kilka powodów do radości:

Bóg nie kocha byle jak

Za nami połowa Wielkiego Postu i możemy się już czuć zmęczonymi wytężoną pracą nad zmianą swojego życia. Może nawet ulegamy zniechęceniu, bo nam nie wychodzi. A może niektórzy z Was, tocząc zaciętą walkę z diabolos*, poddali się? Mówią sobie: to nie dla mnie, nie wychodzi mi, nie wierzę, że uda mi się zmienić.

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Namaszczenie krzyżmem

Chrzest nie jest wydarzeniem z przeszłości, jest wydarzeniem aktualnym. "Jestem ochrzczony" - to znaczy rzeczywistość chrztu jest dla mnie rzeczywistością żywą. Zanurzenie w wodzie dokonujące się na chrzcie świętym wytycza dla Ciebie drogę, aby postępować tak jak postępował Jezus Chrystus. W Liście do Rzymian święty Paweł napisał: „Przez chrzest zanurzający nas w śmierci zostaliśmy razem z Nim pogrzebani po to, abyśmy i my postępowali w naszym życiu-jak Chrystus powstał z martwych dzięki chwale Ojca”(Rz 6,4).

Zanurzeni w tajemnicy paschalnej: Nowe imię

W czasie krótkich katechez w Wielkim Poście, będziemy rozważać tajemnicę Triduum Paschalnego w głębi sakramentu chrztu.

Wystąpić w dobrych zawodach

Tydzień temu rozpoczęliśmy Wielki Post. Od dziecka zapewne pochylamy głowy na posypanie popiołem, chodzimy na nabożeństwo Drogi Krzyżowej, odprawiamy pobożnie Gorzkie Żale, podejmujemy postanowienia poprawy naszego życia.

Pieczemy chleb

Mam przepis na naprawdę dobry chleb. Nie pochodzi co prawda z żadnych zakonnych archiwów, pierwowzór możecie obejrzeć TU. Muszę przyznać, że to właśnie ten pan przekonał mnie, że to jest łatwe. Dlatego zachęcam do podjęcia tego wyzwania zwłaszcza osoby, które nie mają zbyt wiele czasu lub odwagi na eksperymenty kulinarne. Ten przepis jest bardzo prosty i szybki.

JASEŁKA DWORCOWE

OD JASEŁEK DO MISTERIUM

Zaczęło się od św. Franciszka z Asyżu, który w 1223 r. chciał we włoskiej grocie unaocznić ówczesnym ludziom realia przyjścia Zbawiciela na świat. Stąd w Polsce nadano przedstawieniu narodzin Jezusa nazwę jasełek, która odsyła do staropolskiego jasła – „drabinki zbitej z desek, służącej do zakładania paszy dla bydła”, czyli żłobu. Pierwotnie odgrywano jasełka w kościołach i przy klasztorach. Gdy zaczęto je wzbogacać wątkami literackimi i elementem ludycznym (zabawowym), opuściły one progi świątyń, by wejść w lud. Teatralnymi wariantami jasełek są żywe szopki, kolędnicy czy też orszaki Trzech Króli.

Okolica

Zapraszamy na mały zimowy spacer wałem wiślanym :)
Na horyzoncie widać kościół pod wezwaniem Trójcy Świętej w sąsiedniej parafii.